Vandaag zijn we terug onder ons twee. Door de verandering van plan hebben we eigenlijk een lege dag vandaag. We zouden aanvankelijk terugrijden naar Dar Es Salaam, maar die lange autoritten vandaag en morgen zijn ons dus bespaard.

In het heengaan wilden we de Kikuletwa Hotsprings bezoeken, maar door de lange kilometers hebben we daarvan afgezien. Die hotsprings liggen 1,5u rijden buiten Arusha, ideaal dus voor vandaag.

Als we ons plan nader bekijken, blijkt die 1,5u toch weer schromelijk onderschat. In kilometers is het allemaal niet zo ontzettend ver, maar de laatste 20km zijn off-road, en daar ben je een racepiloot als je gemiddeld 20km/u haalt. We bedenken wat mogelijkheden, met als meest plausibele plan te rijden tot laatste dorp langs de ‘normale’ weg, en van daar af een tuk-tuk te nemen tot aan de hotsprings.

Als we in Boma Ng’ombe aankomen, blijkt een tuk-tuk vinden niet zo evident. De GPS geeft nog 25min of 11km aan, en dus rijden we maar zelf. Na de tocht de bananenberg op zijn we veel erger gewoon, maar toch mispakken we er ons terug aan, hoe lastig het rijden op zo’n hotsedebotseweggetje wel is. Regelmatig stuiven ons 4x4s voorbij, maar met ons klein Toyotaatje zijn we toch verplicht van het echt traag te doen. Na 11km komen we bij wat huisjes aan, en plots duikt een oudere man op, die teken doet om te stoppen. Hij zwaait gewichtig met een plastieken kaartje dat moet bewijzen dat hij een Kikuletwa guide is (‘by government, madame!’) en springt achteraan in de auto met de boodschap dat hij ons de weg zal wijzen. Op onze vraag blijkt het nog 5km verderop te zijn…

Net als we het beu worden, duikt het plots op; een tropisch paradijsje verscholen tussen wat bomen. Onze gids wijst de weg, en belooft te wachten tot we terugkeren. We springen in het water, genieten van de warmte, de omgeving, en de visjes die overal komen kriebelen (toegegeven; ik geniet daarvan, Anne iets minder 😉). We lunchen, genieten van het jong geweld dat met veel bravoure langs een lang touw boven de springs komt slingeren en salto’s maakt.

We hotsebotsen terug, zetten de gids af die blij is met z’n fooi, en verbazen ons over hoe snel je ander verkeer en omgeving gewoon wordt. Eens we weer op de normale weg zijn, voelt het als een eenvoudig ritje naar huis. We brengen de auto terug naar de rental company, en wandelen naar de lodge die we in de buurt boekten.

Morgenochtend brengt een taxi ons naar de luchthaven, dus dit zijn alweer de laatste uurtjes in Tanzania…