We zijn aangekomen in Bagamoyo. Man, wat een avontuur.

De combinatie van de verlate vlucht uit Istanbul, de controle van de Coronacertificaten, de identiteitscontrole én dan het verlies van onze bagage zorgden ervoor dat we om 6u 's morgens totaal verdwaasd nog op de luchthaven ronddoolden. Gelukkig stond de geduldige driver van het airport hotel ons al die tijd gewoon op te wachten.

Kort geslapen, en een plan van actie bedacht. Gelukkig hebben we al veel gerief mee in handbagage door onze 2 dagen in Turkije. We overleggen met de luchthaven, we proberen onze bagage naar ons toe te laten komen, schaffen het hoogstnodige aan en zetten onze trip verder.

We regelen vervoer van het airport hotel naar de stad waar we de huurauto oppikken. Nu na; oppikken... dit is Africa; hier heb je hopen geduld en stalen zenuwen nodig. Na 2u (!!) zenuwslopend geregel en een hoop gedoe zijn we eindelijk op weg; door een CHAOTISCHE stad, met een automatic en al links rijdend.

En dan gebeurt het wonder... Na een uurtje zitten we allebei met een lach op ons gezicht; helemaal ontspannen, te genieten van de spelende kinderen langs de straat, en de meisjes in schooluniform die 2 blanke vrouwen in een auto zien en ons nawijzen. We praten veel; over wat we zien, over cultuurverschillen en gewoontes. We zien de vegetatie veranderen en genieten van het veranderende uitzicht. We komen aan in het paradijs, helaas net bij ondergaande zon, dus te laat om naar zee te gaan, maar het uitzicht is fantastisch, de sfeer feëeriek, het eten schandalig lekker en we kunnen ons geen beter gezelschap wensen.

Toch niet te laat slapen straks, morgen trekken we een eind dieper het land in.